ใช้หลักในฐานะสารออกฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาหลัก (active pharmaceutical ingredient) ในยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ (NSAIDs) ซึ่งเป็นสารประกอบนี้เองที่รู้จักในชื่อ (S)-นาโปรกซ์เซน ((S)-naproxen) ที่แสดงฤทธิ์ต้านการอักเสบ แก้ปวด และลดไข้อย่างแรง มักใช้ในการรักษาโรคอักเสบเรื้อรัง เช่น โรคข้อเสื่อม โรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ และโรคสปอนไดไลติสชนิด ankylosing เนื่องจากยับยั้งการทำงานของเอนไซม์ไซโคลออกซิเจเนส-2 (COX-2) อย่างเลือกสรร จึงช่วยลดการอักเสบและอาการปวดพร้อมความเสี่ยงต่อผลข้างเคียงทางเดินอาหารที่อาจต่ำกว่า NSAIDs ที่ไม่เลือกสรร รูปร่าง (S)-enantiomer ของสารนี้มีความสำคัญต่อฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาที่เหมาะสม เนื่องจากแสดงฤทธิ์ที่แรงกว่าและเฉพาะเจาะจงต่อเป้าหมายมากกว่า สารนี้ถูกปรุงเป็นรูปแบบรับประทานทางปากและมีคุณค่าต่อผลการรักษาที่ยั่งยืนและโปรไฟล์เภสัชจลนศาสตร์ที่ดีในการจัดการความปวดและการอักเสบระยะยาว