ใช้ในงานวิจัยด้านชีวเคมีเป็นตัวเชื่อมต่อหรือตัวทำหน้าที่เป็น linker ที่มีหมู่ฟังก์ชันทั้งหมู่ไทออล (thiol) และแอมิโด ทำให้สามารถจับกับโปรตีนหรือเพปไทด์ผ่านพันธะโควาเลนต์ได้ โดยเฉพาะในระบบจัดส่งยาแบบเป้าหมายหรือการติดฉลากโมเลกุลชีวภาพ นิยมใช้ในการพัฒนาโมเลกุลนำส่งยา (prodrug) หรือ conjugate ที่ต้องการควบคุมการปลดปล่อยยาในสภาวะเฉพาะ เช่น ภายในเซลล์มะเร็ง นอกจากนี้ โครงสร้างที่มีฟลูออรีนช่วยเพิ่มความสามารถในการละลายในไขมัน (lipophilicity) และความเสถียรต่อการสลายตัวในร่างกาย ทำให้มีศักยภาพในการใช้ในงานเภสัชกรรมและนิวเคลียร์เมดิซิน