ดิไซโคลพลาติน (Dicycloplatin) ถูกพัฒนาขึ้นเป็นสารเคมีที่ใช้ในทางการแพทย์ โดยเฉพาะในการรักษามะเร็ง เนื่องจากมีฤทธิ์ในการยับยั้งการแบ่งตัวของเซลล์มะเร็ง โดยทำงานผ่านการจับกับดีเอ็นเอในเซลล์ ทำให้เกิดความเสียหายต่อโครงสร้างของดีเอ็นเอ และกระตุ้นให้เซลล์มะเร็งตายตามกระบวนการอะพอพโทซิส (apoptosis)

สารนี้ถูกออกแบบมาเพื่อลดผลข้างเคียงที่พบในยาเคมีบำบัดกลุ่มพลาตินอื่น เช่น ซิสเพลติน หรือคาร์โบเพลติน ขณะเดียวกันก็ยังคงไว้ซึ่งประสิทธิภาพในการต้านเซลล์มะเร็ง โดยเฉพาะในมะเร็งบางชนิด เช่น มะเร็งอัณฑะ มะเร็งรังไข่ และมะเร็งปอด

ดิไซโคลพลาตินแสดงศักยภาพในการข้ามเยื่อหุ้มเซลล์ได้ดี และมีความจำเพาะต่อเซลล์มะเร็งสูง ทำให้ลดความเป็นพิษต่อเซลล์ปกติ ซึ่งเป็นข้อได้เปรียบสำคัญในการพัฒนายาเคมีบำบัดรุ่นใหม่ นอกจากนี้ยังอยู่ระหว่างการศึกษาในงานวิจัยทางคลินิก เพื่อประเมินความปลอดภัยและประสิทธิผลก่อนจะนำไปใช้ในมนุษย์