โอมาพาทริแลตถูกนำมาใช้หลักๆ ในสาขาการแพทย์ด้านโรคหัวใจและหลอดเลือด เนื่องจากมีกลไกการยับยั้งแบบคู่ทั้งเอนไซม์แปลงแองจิโอเทนซิน (ACE) และเอนไซม์เอนโดเปปติเดสที่เป็นกลาง (NEP) กลไกแบบคู่นี้ทำให้มีประสิทธิภาพในการจัดการความดันโลหิตสูงและภาวะหัวใจล้มเหลว โดยการยับยั้ง ACE จะลดการผลิตแองจิโอเทนซิน II ซึ่งเป็นสารหดตัวหลอดเลือดที่แรง นำไปสู่การลดความดันโลหิต ในขณะเดียวกัน การยับยั้ง NEP จะป้องกันการสลายของเปปไทด์นาเทรียติก ซึ่งส่งเสริมการขยายหลอดเลือดและการขับโซเดียม ช่วยในการควบคุมความดันโลหิตและสมดุลของของเหลวเพิ่มเติม การศึกษาทางคลินิกได้สำรวจศักยภาพของมันในฐานะยารักษาสำหรับผู้ป่วยที่มีความดันโลหิตสูงดื้อยาหรือภาวะหัวใจล้มเหลวแบบคั่ง ซึ่งให้แนวทางที่ครอบคลุมมากกว่ายายับยั้งเป้าหมายเดี่ยว อย่างไรก็ตาม การพัฒนาของมันถูกจำกัดเนื่องจากความกังวลเกี่ยวกับผลข้างเคียง เช่น แองจิโออีเดมา ซึ่งจำกัดการใช้งานทางคลินิกอย่างแพร่หลาย